Benjamin Silliman i kolekcja, która zainspirowała Yale Peabody Museum

na początku lipca 1779 roku ciężarna Mary Silliman obserwowała ze swojego domu, gdy wojska brytyjskie wylądowały w Fairfield w stanie Connecticut. Po niedawnej utracie męża, generała milicji, w celu schwytania przez Brytyjczyków, Mary zabrała swoją rodzinę i uciekła na północ do miasta Trumbull (znanego wówczas jako North Stratford). Znalazła schronienie w tawernie Eliakim Beach, gdzie miesiąc później urodziła syna, Benjamina, który wyrósł na jednego z najsłynniejszych naukowców XIX wieku.

Daniel Huntington, Benjamin Silliman, olej na płótnie, 1857 – Yale University Art Gallery

Benjamin Silliman ukończył Yale w 1796 roku. Został tam wykładowcą w 1799, a następnie przyjął nominację na profesora chemii i Nauk Przyrodniczych w Yale w 1802. Czując się niepewnie w swojej wiedzy z chemii, spędził następne dwa lata studiując ten przedmiot na University of Pennsylvania, zanim wygłosił swój pierwszy wykład w Yale w 1804 roku.

współzałożyciel American Geological Society

w następnym roku Silliman udał się do Europy, aby poszerzyć swoją wiedzę z zakresu geologii, mineralogii i botaniki. Lata 1805 i 1806 spędził studiując w tak prestiżowych instytucjach jak Uniwersytet w Edynburgu, jednocześnie zbierając okazy skał i minerałów, aby powrócić do Yale.

wkrótce po wznowieniu swoich obowiązków dydaktycznych w New Haven, Silliman opublikował pierwsze amerykańskie badanie meteor—po uzyskaniu dostępu do jednego, który spadł w pobliżu miasta Weston. W 1818 roku założył American Journal of Science (pierwotnie pod tytułem The American Journal of Science and Arts), a w następnym roku wraz z George ’ em Gibbsem założył American Geological Society.

gdy Silliman nadal zbierał okazy geologiczne, Yale zarezerwowało miejsce w tym, co stało się znane jako „budynek gabinetu”, aby wyświetlić szeroki asortyment skał i minerałów. Kolekcja ta stała się ostatecznie największą w kraju.

Benjamin Silliman przeszedł na emeryturę w 1853 roku i zmarł w New Haven 24 listopada 1864 roku. Jego śmierć nastąpiła zaledwie dwa lata przed założeniem Yale Peabody Museum—instytucji zainspirowanej w dużej mierze jego wysiłkami i która pomogła podzielić się jego kolekcją ze światem.