Tunesië is afgezet president Ben Ali sterft in Saoedische ballingschap

TUNIS (Reuters)-De Tunesische Zine El-Abidine Ben Ali, wiens omverwerping in een opstand van 2011 leidde tot de “Arabische Lente” revoluties, stierf in ballingschap in Saoedi-Arabië op donderdag, dagen na een vrije presidentiële stemming in zijn thuisland.

zijn begrafenis zal plaatsvinden op vrijdag in Saoedi-Arabië, zijn familie advocaat, Mounir ben Salha, vertelde Reuters.”It is the end of dictators like him. We mogen niet vergeten dat hij ons land heeft vernietigd … hij gaf in 2011 het bevel burgers te doden tijdens protesten”, zegt Imad Layouni, een 26-jarige werkloze in een coffeeshop in Tunis.Ben Ali ontvluchtte Tunesië in januari 2011 toen zijn landgenoten – velen van hen boos nadat een groenteseller zichzelf een paar weken eerder in brand stak uit protest bij de politie-tegen zijn onderdrukkende Heerschappij opstonden in een revolutie die andere opstanden in het Midden-Oosten inspireerde en leidde tot een democratische overgang thuis.Op zondag stemden ze in een verkiezing met kandidaten uit het hele politieke spectrum, waardoor twee politieke buitenstaanders naar een tweede ronde stemden die ondenkbaar was tijdens Ben Ali ‘ s twee decennia aan de macht.Hoewel Tunesiërs een veel soepeler opmars naar de democratie hebben gekend dan de burgers van de andere Arabische staten die ook in 2011 in opstand kwamen, zijn velen van hen economisch slechter af dan onder Ben Ali.

terwijl bijna alle kandidaten in de verkiezingen van zondag vocale kampioenen van de revolutie waren, voerde een van hen, Abir Moussi, campagne als een aanhanger van Ben Ali ‘ s verdreven regering, met 4% van de stemmen.”Het is een teken van onverdraagzaamheid in een land dat beweert een democratie te zijn, dat hij in Saoedi-Arabië stierf”, zei Salwa Riahi, een arts in Tunis.Een voormalig hoofd van de veiligheidsdienst, Ben Ali, had Tunesië 23 jaar geleid en nam de macht over toen hij, als premier in 1987, president Habib Bourguiba Medisch ongeschikt verklaarde om te regeren.In zijn ambt probeerde hij elke vorm van politieke onenigheid te onderdrukken, terwijl hij de economie openstelde, een beleid dat leidde tot snelle groei, maar ook groteske ongelijkheid en beschuldigingen van Brutale corruptie aanwakkerde, niet in de laatste plaats onder zijn eigen familieleden.In die tijd werd zijn foto tentoongesteld in alle winkels, scholen en overheidskantoren, van de badplaatsen aan de Middellandse Zee tot de verarmde dorpen en mijnstadjes in het heuvelachtige binnenland van Tunesië.

in de weinige gevallen waarin zijn regel in stemming werd gebracht, werd hij slechts nominaal tegengesteld en won hij herverkiezing met meer dan 99%.Op zondag kozen Tunesiërs daarentegen uit 26 kandidaten, waaronder Ben Ali ‘ s eigen voormalige supporter Moussi en een ex-politieke gevangene die zich kandidaat stelde voor de islamistische Ennahda-partij, die Hij verbood.De opkomst van Ben Ali begon in het leger nadat Bourguiba de onafhankelijkheid van Tunesië van Frankrijk won in 1956. Hij was hoofd van de militaire veiligheid vanaf 1964, en van de nationale veiligheid vanaf 1977.Na een periode van drie jaar als ambassadeur in Polen werd hij in 1984 teruggeroepen naar zijn oude veiligheidsbaan om rellen over de broodprijzen te onderdrukken. Hij werd in 1986 minister van Binnenlandse Zaken en in 1987 Premier.Het kostte hem minder dan drie weken om een nieuwe promotie naar de TOPbaan te regelen, waarbij een team van artsen Bourguiba seniel verklaarde, wat betekent dat hij automatisch het staatshoofd zou worden.

zijn eerste decennium als president omvatte een grote economische herstructurering-gesteund door het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank – en een jaarlijkse groei van iets meer dan 4% per jaar.Tussen het Libië van Muammar Khadafi en een Algerijnse burgeroorlog tussen de door het leger gesteunde regering en islamistische militanten, volgde Ben Ali ‘ s Tunesië de weg van secularisme en openheid naar buiten.Maar binnen zeiden critici dat het een politiestaat was waar weinigen een almachtige regering durfden aan te vechten. In een land waar velen het leven onder democratie elders hadden ervaren, was de onderdrukkende staat van Ben Ali reden tot schuren.

ondertussen verzamelden de elite rijkdom in hun extravagante villa ‘ s aan Zee. De weelderige levensstijl van Ben Ali ‘ s vrouw, Leila Trabelsi, en haar kliek van rijke familieleden, kwam om de corruptie van een tijdperk te symboliseren.

in de provincies, in de armoedige steden in het zuiden en de landelijke dorpen zonder stromend water, groeide de woede, wat leidde tot een kleine protestbeweging in 2008, soms “de kleine revolutie”genoemd.Acht jaar na de echte opstand is het leven in deze gebieden nog steeds zwaar: de werkloosheid is hoger dan in 2010 en de openbare diensten lijken te zijn verslechterd.Tunesiërs klagen vaak dat de levensstandaard sinds de revolutie is gedaald, en spreken van het leven onder Ben Ali als meer materieel comfortabel. Maar weinigen spreken met nostalgie over zijn manier van regeren, of zeggen dat ze een einde willen maken aan de democratie.Voor Ben Ali kwam het plotselinge einde toen een wanhopige groentesverkoper in de nederige stad Sidi Bouzid zichzelf in brand stak in December 2010 nadat de politie zijn kruiwagen in beslag had genomen.De begrafenis van Mohammed Bouazizi werd bijgewoond door tienduizenden woedende mensen, die weken van steeds grotere protesten veroorzaakten waarbij tientallen mensen werden gedood.

in januari 2011 stapte Ben Ali op een vliegtuig naar Saoedi-Arabië.Een Tunesische rechtbank veroordeelde hem later dat jaar bij verstek tot 35 jaar gevangenisstraf. Hij is nooit meer in het openbaar verschenen.