Benjamin Silliman and the Collection That Inspired the Yale Peabody Museum

begin juli 1779 keek een zwangere Mary Silliman vanuit haar huis toe hoe Britse troepen landden in Fairfield, Connecticut. Nadat ze onlangs haar man, een militie-generaal, had verloren om gevangen te worden genomen door de Britten, nam Mary haar familie mee en vluchtte naar het noorden naar de stad Trumbull (toen bekend als North Stratford). Ze vond onderdak in de taverne van Eliakim Beach, waar ze een maand later een zoon kreeg, Benjamin, die opgroeide tot een van de beroemdste wetenschappers van de 19e eeuw.

Daniel Huntington, Benjamin Silliman, oil on canvas, 1857-Yale University Art Gallery

Benjamin Silliman studeerde af aan Yale in 1796. Hij werd er leraar in 1799 en accepteerde vervolgens een aanstelling als hoogleraar scheikunde en natuurwetenschappen aan Yale in 1802. Hij voelde zich onzeker in zijn kennis van scheikunde en besteedde de volgende twee jaar aan het bestuderen van het onderwerp aan de Universiteit van Pennsylvania voordat hij zijn eerste lezing gaf aan Yale in 1804.Het jaar daarop vertrok Silliman naar Europa om zijn kennis van geologie, mineralogie en plantkunde te verbeteren. Hij bracht de jaren 1805 en 1806 studeren aan dergelijke prestigieuze instellingen als de Universiteit van Edinburgh, terwijl ook het verzamelen van rots en minerale specimens om terug te brengen naar Yale.Kort nadat hij weer les gaf in New Haven, publiceerde Silliman de eerste Amerikaanse studie van een meteoor die toegang had gekregen tot een meteoor die in de buurt van Weston viel. In 1818 startte hij het American Journal of Science (oorspronkelijk the American Journal of Science and Arts) en het jaar daarop richtte hij samen met George Gibbs de American Geological Society op.Terwijl Silliman geologische monsters bleef verzamelen, stelde Yale ruimte vrij in wat bekend werd als het “Cabinet Building” om het brede assortiment stenen en mineralen weer te geven. Deze collectie werd uiteindelijk de grootste van het land.Benjamin Silliman ging in 1853 met pensioen en overleed op 24 November 1864 in New Haven. Zijn dood kwam slechts twee jaar voor de oprichting van de Yale Peabody Museum—een instelling grotendeels geïnspireerd door zijn inspanningen, en een die hielp delen van zijn collectie met de wereld.